رابطه بین سبک‏های دلبستگی و تاب‏ آوری: نقش واسطه ‏ای هوش هیجانی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‎ای هوش هیجانی در رابطه بین سبک‏های دلبستگی و تاب‏آوری در دانشجویان دانشگاه شیراز بود. بدین منظور 204 دانشجوی کارشناسی با استفاده از روش نمونه‎برداری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‎ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‏های سبک‎های دلبستگی (هازن و شیور، 1987)، تاب‏آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، 2001) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند 1) بین سبک دلبستگی ایمن و هوش هیجانی و تاب‏آوری، رابطه مثبت وجود دارد، 2)  بین دلبستگی ناایمن دوسوگرا و هوش هیجانی و تاب‏آوری، رابطه منفی وجود دارد، 3) ارتباط بین دلبستگی ناایمن اجتنابی و تاب‏آوری منفی معنادار است، و 4) بین هوش هیجانی و تاب‏آوری، همبستگی مثبت و معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند دلبستگی ایمن، پیش‏بینی‏کننده مثبت و دلبستگی ناایمن دوسوگرا، پیش‏بینی‏کننده منفی معنادار هوش هیجانی هستند. هوش هیجانی نیز پیش‏بینی‏کننده مثبت و معنادار تاب‏آوری بود. این پژوهش، با تأیید نقش واسطه‏ای هوش هیجانی در رابطه بین سبک‏های دلبستگی و تاب‏آوری دانشجویان، اهمیت هوش هیجانی در زندگی فردی و تحصیلی دانشجویان را برجسته کرد.